3 مارس 2024- یک متاآنالیز از کارآزمایی‌های تصادفی‌ و کنترل‌شده (RCTs) که در مجله ی Medicine منتشر شده است،ایمنی و اثربخشی دورزاگلیاتین، یک فعال‌کننده ی جدید گلوکوکیناز را در درمان دیابت نوع 2 (T2DM) روشن کرده است.

محققان اثرات مطلوب دورزاگلیاتین را در کنترل هیپوگلایسمی نشان دادند، این دارو به طور موثری هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c)، گلوکز خون ناشتا(FBG) و سطح گلوکز خون 2 ساعت پس از غذا را در بیماران T2D کاهش داد. دورزاگلیاتین ترشح انسولین را در مرحله ی اولیه تحریک کرد و اثر کاهش دهنده بر قند خون داشت.

این مطالعه بیان کرد که بروز عوارض جانبی، مانند افزایش خطر قلبی عروقی و چربی خون، مستلزم تحقیقات بیشتر از طریق آزمایشات بالینی طولانی مدت است.

داروهای جدیدی در سال‌های اخیر برای درمان دیابت نوع 2 پدید آمده‌اند که شامل مهارکننده‌هایSGLT2 (مهارکننده‌های انتقال‌دهنده 2 گلوکز وابسته به سدیم)، آگونیست‌هایGLP-1 (آگونیست گیرنده پپتید 1 شبه گلوکاگون)، مهارکننده‌هایDPP-4 (مهار کننده های دی‌پپتیدیل پپتیداز-4) می‌شود. آنها اغلب به عنوان درمان های کمکی در زمانی که تک درمانی متفورمین بی اثر است، تجویز می شوند. با این حال، اکنون نرخ کنترل قند خون در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمتر از حد مطلوب باقی مانده است، که نشان دهنده پیامدهای پیش آگهی بلندمدت نامطلوب و خطر بالاتر عوارض است. بنابراین لازم است آموزش بهداشت دیابت نوع 2 افزایش یابد. علاوه بر این، نیاز فوری به ارائه ی داروهای کاهش دهنده ی قند خون ایمن، مؤثرتر و راحت‌تر وجود دارد.

داروی Dorzagliatin، یک فعال کننده گلوکوکیناز است که به تازگی ساخته شده است که طبق گزارشات در مطالعات قبلی اثرات کاهش قند خون عالی و بروز عوارض جانبی کمتری داشته است و در حال حاضر به عنوان یک داروی درمانی امیدوار کننده شناخته شده است. با در نظر گرفتن این موضوع، دکتر Wu Yuqian، و همکارانش از دانشگاه پزشکی ژجیانگ چین، به ارزیابی ایمنی و اثربخشی دورزاگلیاتین برای درمان دیابت نوع 2 پرداختند.

برای این منظور، محققان به طور سیستماتیک هفت پایگاه داده را از سال 2016 تا 2023 جستجو کردند.RCT هایی که دورزاگلیاتین را با دارونما برایT2D مقایسه می کردند، برای این مطالعه انتخاب شدند. داده های مربوطه استخراج و با استفاده از نرم افزار RevMan 5.4، متاآنالیز شدند.

این متاآنالیز شامل سه مطالعه و 1332 بیمار بود. سطح HbA1c به عنوان شاخص اصلی اثربخشی استفاده شد، گلوکز خون 2 ساعت پس از غذا، FBG،Homa-β  وHoma-IR ، معیارهای پیامد ثانویه بودند.

محققان یافته های زیر را گزارش کردند:

•  دورزاگلیاتین به طور قابل توجهی سطح قند خون را کاهش داد و مقاومت به انسولین را در مقایسه با گروه دارونما کاهش داد.

•  از نظر ایمنی، هیچ عارضه جانبی جدی رخ نداد.

•  شاخص های مرتبط با لیپیدها، به ویژه سطح تری گلیسیرید، و بروز هیپوگلایسمی در بیماران گروه دورزاگلیاتین در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود، اما افزایش آنها نسبت به ابتدای تحقیق خفیف بود.

در نتیجه، شواهد قانع‌کننده حاصل از این متاآنالیز بر مزایای دورزاگلیاتین در کاهش سطوح 2h-PFG،FBG  و HbA1c و همچنین ترویج ترشح انسولین و کاهش مقاومت به انسولین تأکید می‌کنند.

علاوه بر این، تجویز دورزاگلیاتین بروز هیپوگلایسمی، پروتئینوری، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، نوسانات در سطح آنزیم های کبدی و سایر عوارض جانبی جدی را افزایش نداد.

محققان نتیجه گیری کردند که «این نتایج مطلوب بطور کلی جایگاه دورزاگلیاتین را به عنوان یک داروی جدید کاهش دهنده قند خون بهبود می بخشد».

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/dorzagliatin-promising-novel-hypoglycemic-drug-for-type-2-diabetes-study-125235